Bardzo wysokie i wyjątkowo okazałe drzewo liściaste o grubym, prostym pniu, osiągające wysokość do 40 m oraz gęstej i szerokiej, kopulasto wysklepionej koronie. Od opisanej wcześniej lipy drobnolistnej gatunek ten różni się tylko nielicznymi i niewidocznymi na pierwszy rzut oka detalami.

Najważniejsze z nich to większe i nieco jaśniejsze liście, posiadające pod spodem kremowobiałe kępki włosków (w miejsce rudych włosków występujących u lipy drobnolistnej) oraz minimalnie większe orzeszki,
które w odróżnieniu od występujących u lipy drobnolistnej są wyraźnie żebrowane i mają twardą skorupkę..
Kwitnie najwcześniej ze wszystkich lip, zwykle w połowie czerwca.

Stare okazy występujące w stanie naturalnym mają zwykle po kilka potężnych pni, zrośniętych u nasady, i często górują nad innymi drzewami w lesie. Ta odmiana najlepiej rośnie na glebach żyznych, wilgotnych do umiarkowanie suchych. Wymaga stanowisk słonecznych, może też rosnąć w częściowym ocienieniu. Bardzo odporna na mrozy, wrażliwa na zasolenie gleby.

Zalecana uprawa w strefach 2-6. Lipa szerokolistna to drzewo dekoracyjne, doskonale nadające się do sadzenia w parkach, przy drogach i do
wszelkich zadrzawień krajobrazowych, miejskich i wiejskich. Jest to cenne drzewo miododajne. Rośnie szybko, jest długowieczna i osiąga potężne rozmiary. Może żyć 500-800 lat.

System korzeniowy lip jest silny i dobrze rozwinięty, dzięki czemu przesadzanie drzew (nawet starszych) z bryła ziemi jest stosunkowo niekłopotliwe, a procent przyjęć jest dość wysoki. Lipy dobrze znoszą również cięcie, strzyżenie i formowanie. Po cięciu silnie odrastają, a ścięte drzewa tworzą formy wielopniowe.